اهمیت ونقش سرمایه انسانی در توسعه انکشاف وپیشرفت یک کشوربیشتر ازآن است که برکسی پوشیده باشد. گرچه امروزه دربرخی ازکشورهای جهان بخشی ازکارها وفعالیتهای که تا گذشتۀ نه چندان دورتوسط انسانها انجام می شدند، به ماشین آلات صنعتی سپرده
شدند، امااین واگذاری به هیچ عنوان ازاهمیت وجایگاه سرمایه انسانی نکاسته است. باتوسعه وگسترش تکنالوژی وصنعت، به وجود آمدن کارخانه ها وکمپنیهای عظیم صنعتی وماشینی شدن بخشهای اززندگی انسانها دربرخی ازنقاط دنیا برعکس تصورکوته فکران، نه تنهاازنیاز به سرمایه فکری وحتی درمواردی جسمی انسانی کاسته نشده است، که بیشترازهرزمان دیگریست.
بدون تردیددرمیان سرمایه انسانی یک جامعه ویک کشورنسل جوان، جایگاه ویژه وبی بدیل دارد که باهیچ نیرووقدرتی قابل مقایسه نیست. جوانان امروزبخش مهم ازبارجامعه را بدوش میکشند وفردا تمام مسؤلیتها درهمۀ عرصه ها به آنان واگذارمی شوند.
درواقع سکان داران کشتی رشد، توسعه وترقی هرکشوری ودرهرزمینه ی پس ازامروز نسل جوان آن کشوراست رهبران، اندیشمندان، فرهیختگان، معلمان، مدرسان ودرکل گردانند گان فردای هرجامعه وهرکشوری، جوانان امروزآن است.
هیچ تغییروتحولی درجوامع انسانی به وجود نیامده است، که جوانان درآن نقش نداشته باشند، هیچ انقلابی به وقوع نپیوسته است که جوانان باراصلی آنرا بدوش نکشیده باشند.
جوانان درواقع ستون فقرات یک جامعه می باشند، یک بدن زمانی کارا و فعال است که ستون فقرات سالم داشته باشد. دقیقا بدلیل همین اهمیت وجایگاه است که امروزه درهرکشوری نهاد یا حتا نهادها وارگانهای بسیارفعالی درسطح وزارت، معاونت ویا حداقل ریاست، برای برنامه ریزی واداره امورجوانان وجود دارند.
این نهادها وارگانها ازپیشرفته ترین راهکارها وبرنامه ریزی های علمی و عملی برای شکوفایی استعدادها وافزایش توان مندیهای فکری وجسمی نسل جوان تلاش میکنند. درافغانستان اما؛ هیچگونه برنامه ریزی که قابل توجه وقابل دفاع باشد برای رشد وشکوفایی استعداد جوانان واستفاده بهینه ازنیرووخلاقیت آنان به چشم نمی خورد.
پس ازبه وجودآمدن نظام جدید سیاسی درکشور، وزارتخانه بنام (امورجوانان) درچوکات دولت به وجود آمد، که امیدهای زیادی را برای نسل جوان کشور خلق نمود، اما دولت مستعل بود.
وزارت امورجوانان؛ مانند بسیاری ازارگانها ونهادهای دیگر، برای راضی کردن افراد وجریانهای سیاسی به وجود آمده بود، نه برای رسیدگی به امور نسل جوان کشور؛ با ازبین رفتن آن مصلحت، این نهاد هم، درقالب معاونت به وزارت اطلاعات وفرهنگ پیوست. متاسفانه ازمعاونت امورجوانان هم، بغیرازیکی دونشست چند صد نفری و چند مصاحبه ی معین محترم وزارت، با رسانه های همگانی،کاری دیگری مشاهده نشده است . افغانستان یکی ازپرجوان ترین کشورهای دنیاست، مطابق برخی گزارشها؛ سن بیش ازشصت درصد جمعیت کشور، زیربیست وپنج سال وحدود هشتاد درصد زیرچهل سال هستند.
بدون تردید نیروی جوان بزرگرترین سرمایه وثروت برای کشوراست، اگر برنامه ریزی های درست وهدفمندانه برای رشد وشکوفایی استعداد ها وبار وری توانمندی ها ی شان انجام شود. ولی اگربی توجهی صورت بگیرد، همین سرمایه گرانسنگ وثروت پربها، میتواند به بزرگترین تهدید وچالش برای کشورمبدل شود.
باتوجه به پیش زمینه های چون: بی سوادی، بیکاری، فقرگسترده، گسترش بیش ازحد تجملگرایی، ترویج فرهنگ ابتذال، افراط گرایی ومواد مخدر؛ خطرتبدیل شدن جوانان به تهدید کاملا جدیست.
بخش بزرگ ازجوانان بیکاروبی نان کشور، به امید یافتن کارونجات خانواده ازفقرراه د یارغربت را درپیش میگیرند که بسیاریشان هرگزبه خانه بازنمی گردند.
روزی نیست که خبرمرگ جوان ویا جوانانی ازافغانستان روی آنتن رسانه های همگانی فرستاده نشود.
بخش دیگرازجوانان بی سرنوشت وبلاتکلیف برای فرارازمشکلات، به مواد خانمان سوزمخدرپناه میبرند، چنانکه برخی منابع؛ آمارمعتادان کشوررا بیش ازیک میلیون نفرگزارش کردند، که متاسفانه نزد یک به دوسوم آن جوانان هستند.
دراینکه افغانستان با مشکلات روبروست شکی نیست اما بسیاری ازنارسایها
به دلیل نبود درک صحیح، برنامه ریزی درست واهمیت ندادن به نسل جوان است، نه مشکلات ونبود امکانات. سید حبیب الله "اکبری"
