چندیست که گرد همایی ها ،سیمنار ها وگفت گوهایی ازتشکل شورای عالی صلح مذاکره ودیالوک با طالبان وآمدن صلح وامنیت به کشوردرمرکز کشورجریان دارد این اشعار شیرین وخوش آیند در اذهان جستجوگر وتحلیلگر هم نگران کننده است وهم امید وارکننده دراینکه صلح بذات خود عزت است لاشک ولاریب اما سوال اینجاست که صلح باکی وچگونه وباچه قیمتی ؟
آیا این صلح واین جنگ هشت ساله مصارف ملیاردی وکشته شدن هزاران انسان باز هم بازی باسرنوشت وسرگرگ برای جامعه ومردم کشورما نخواهد بود ؟
باتوجه کاوشگرانه و دقیق در پدایش این سپاهیان جهل که دقیقا میدانیم. طالبان که امروز دنیارا به مصاف جنگ باخود کشانیده مولود پدری بنام آمریکا و مادر به نام پاکستان است و این دو والدین هرگز تصور روزی را نمیکرد که این فرزند یک ماهه بدنیا آمده ناخلف شود و شمشیر خشم شان رابصورت پدر ومادر بکشند وآتش را برافروزندکه دودش چشمان آنهارا (پدرومادر)هم کورکند پرورش وحمایت ازاین فرزند نامشروع حساب شده ودقیق بود شوروی دیروز که عنوان دو قدرت جهان بود امریکا و پاکستان وبعضی از مجاهدین و مسلح شدن نیروهای دیروز افغانستان با مشک استنگیر ، شوروی سابق مجبور بخروج ازافغانستان ودرنتیجه قدرت تزاری متلاشي وجهان بسوی یک قطبی رفت. روسیه هم با حساب دقیق وقت خروج ازافعانستان دولت رابه وجود وحمایه کرد که به طرف تک قدرتی جهان نرود وامریکا و پاکستان مجبورا دوباره ازطالبان یکه تاز نظامی استفاده کرده با کشته شدن مسعود وبه آتش کشیدند تاگزار ها وکشت زارها وخانه ها ی شمالی وراه اندازی قتل های دسته جمعی مردم بی دفاع درنقطه نقطه کشور قدرت درافغانستان را به دست گرفتند وبا قدرت مطلق اعلان حکومت اسلامی ، انسان هارابه کشتارگاها درهرولایت وولسوالی کشانیدن وطرح حمله بخانه پدر(امریکا ) را ریختند .
امریکا پس از11سپتامبر شاید با روحیه انتقام گیری ویا شاید یازده سپتامبربهانه ای برای نزديك شدن به اهداف دراز مدت چون نزديك شدن به کشورهای پاکستان وایران باشد وهمان پا لیسی یگ قطبی شدن را تعقیب نمایند بهرصورت بعد ازنزدیگ به ده سال جنگ علیه تروریزم درافغانستان قدرت های جنگی بخصوص امریکا به این نتیجه رسیدند که اگر واقعا طالبان این اهرم فشاربرای همگان رانابود کنیم دیگربرای ماندن درافغانستان بهانه نخواهیم داشت و از طرف دیگر امریکا نیامده است که به این زودی ازاین کشور برود دنبال هدف های طویل المدت شان است واهداف دراز مدت به این زودی تحقق پیدا نمیکند وازطرف دیگر باید باایمان کامل بگویم که هرانچه راکه ملت هادرصلح وامنیت به دست می آورند هر کیز درجنگ ونزاع به دست نمیاورند وسعادت ملت ها در سايۀ صلح و وحدت است اما صلح با طالبان بدون شک خود کشی مطلق است وجابجا شدن طالبان دردولت این بار قتل عام وکشتار مردم در سایۀ قانون با شمشیر قانون توسط سفید پوشان سیه دل صورت خواهد گرفت. از درون پاشیدن دولت یک طرفه ربانی توسط حکمتیار تجربه کافی برای دیگران است اگر کسانی با این آدم کشان که هر روز وحشت خلق میکند و به هیچ معیار و ارزشهای انسانی سازگاری ندارند وکمر شان
را برای قتل عام مردم بی گناه ،تخریب مکاتب ، سرک ها و کشتن شاگردان معصوم بسته اند صلح کنند درواقع مرتکب خیانت بزرگ ملی شده و قتل هایی که صورت گرفته وصورت میگیرد مهر تائید میزند مامیدانیم که نه جنگ بخواست مردم افغانستان بوده ونه صلح که امروز از آن شعارداده میشود و صلح زمان تحقق پیدامیکند که درقدم اول نظرات مردم افغانستان خواسته شود یقین وباور این قلم براین است که اگرموضوع صلح با طالبان درریفراندوم گذاشته شود اکثریت قاطع مردم باکسانکه انتحارمیکند وادم میکشد رای منفی خواهد داد واما دراینکه جنگ راه حل بحران ومشکلات کشورنیست هیچ منازعه ای وجود ندارد اما صلح زمانی معنی و مفهوم دارد که دوطرف قضیه اعتقاد به صلح وامنیت داشته باشد طالبان که دولت مردان وخارجی هارا محارب الله و مفسدین فی الارض دانسته و مصالحه باآنان را حرام میدانندوقانون اساسی راقبول ندارد وخواها ن خروج نیروهای خارجی ازافغانستان بدون قید و شرط است .
با این شرائیط یک طرف موضوع صلح منتفی میگردد وصلح یگ جانبه مفهوم ندارند و از طرف دیگراعلان صلح یکطرفه ازجانب شورای عالی صلح ازقدرت اعلان کننده گان صلح خارج است واین معنی ندارد مگراینکه اهداف درپشت پرده شعارصلح وجود داشته باشد که ملت عامه مردم نمیدانند. فرستادن هیئت ازطرف شورای عالی صلح برای رهایی زندانیان یا بهتربگویم آدم هایی که سراسرقتل عام آفرید ه است درگوانتاناموخود جای سوال نگران کننده و عمیقیست که آیا این عمل بمعنی صلح است یا رهایی گرگ های درنده که هزران شکم مظلوم راباتیغ تیزشریعت شان پاره کرده است؟ .
آیا این پیام هشدارواخطاریه گونه برای کسانیکه ازنظرطالبان محدورالدم است وازنظرنیروهای متحدعلیه تروریزم ایادی کشورهای غیرمتحدعلیه تروریزم است نمیباشد؟ بهرحال اگرصلح باطالبان صورت بیگیرد یقینا کشوردچار بحران شدید وجدی دیگری خواهد شد که طالبان درآن تمام عقاید شان رادرچوکات دولت وقانون پیاده خواهندنمود واین فاجعه ای است که عمق پیشبینی فاجعۀ بسیاردشواراست وجامعه ای ما، با وارد شدن طالبان درحکومت دیگرانتظارانعطاف پذیری دیگرپذیری،عقلانیت،قانونیت،کثرت گرایی، استقلال فردی، حق محوری ،حق اندیشی، توزیع قدرت سیاسی براساس نفوس، شکل گیری نهاد های مدنی، فعال بودن مردم ،تامین عدالت اجتماعی،حاکمیت قانون،رعایت حقوق بشر،وتضمین حقوق اقلیت هاراکه ازخصوصیت یک نظام دموکراسی است نداشته باشد . عزیزالله "موحدی"
