بدون تردید به اجماع تحلیل گران اتخاذ تصمیم صحیح و درست یک جامعه ، یک کشور و مردم در گیرو آگاهی لازم از اوضاع محیطی است که در آن زنده گی میکنند اگر تبعه یک کشور از وضعیت سیاسی ، اقتصادی ،فرهنگی و اجتماعی آن کشور و جامعه آگاهی نداشته باشد یقیناً تصامیم که اتخاذ میکنند به خطا و به ترکستان میرود. مسئولیت آگاهی دهی و آگاهی رسانی بدون شک به عهده اشخاصی است که مسئولیت رسانه های: چون رادیو ، تلویزیون ،نشریه، روزنامه هفته نامه ، ماهنامه ، گاهنامه ، مجله و خلاصه کسانیکه به وسائل آگاهی دهی سمعی ،بصری نوشتاری ، صوتی و تصویری دست دارند میباشند .
بدون تردید به اجماع تحلیل گران اتخاذ تصمیم صحیح و درست یک جامعه ، یک کشور و مردم در گیرو آگاهی لازم از اوضاع محیطی است که در آن زنده گی میکنند اگر تبعه یک کشور از وضعیت سیاسی ، اقتصادی ،فرهنگی و اجتماعی آن کشور و جامعه آگاهی نداشته باشد یقیناً تصامیم که اتخاذ میکنند به خطا و به ترکستان میرود. مسئولیت آگاهی دهی و آگاهی رسانی بدون شک به عهده اشخاصی است که مسئولیت رسانه های: چون رادیو ، تلویزیون ،نشریه، روزنامه هفته نامه ، ماهنامه ، گاهنامه ، مجله و خلاصه کسانیکه به وسائل آگاهی دهی سمعی ،بصری نوشتاری ، صوتی و تصویری دست دارند میباشند.
افراد مسئول رسانه های گروهی رسالت انسانی دارد که مردم رابدون اغراض شخصی بلکه به عنوان یک انسان اصالتمند و مسئول در مقابل اجتماع ،تاریخ وسرنوشت مردم شان ازتمام وقایع، اتفاقات،وضعیت سیاسی، اقتصادی وفرهنگی مطلع سازند که متاسفانه درتاریخ کشورچنین بوده است تاکنون باعنایت ودقت لازم به گذشته تاریخ مردم این ولایت وضعیت رسانه دراین ولایت به خوبی روشن میگردد.
مردمی که درطول تاریخ حیات سیاسی طعم تلخ محرومیت ، مظلومیت وتحریم های عمدی و دیدگاه های غیرمنصفانه وظالمانه حاکمان جورومتعصب راباخون،استخوان،هجرت ها، اسارت هاوسیاه چالها تجربه کرده است.
چه توقع از چگونه رسانه داشتن میرودتاهشت سال قبل جایگاه این مردم دربین مردم دیگری ساکن این کشورمشخص نبودکه درکجای ازموقعیت سیاسی واجتماعی این سرزمین به نام افغانستان قراردارد.
نه تنها موقعیت شان معلوم نبود بلکه گفته شده بودکه: (گذشته گان ما برای ما خیانت نموده که قشر بنام هزاره رازنده گذاشته) یا(این مردم را هشت هزارخانوارکوچکی دررسانه های بین المللی اعلان کرده بود).با این وضع مردم ما فقط به فکر زنده ماندن بودند تا چگونه زندگی کردن و چگونه فکر کردن و نه چگونه رسانه و مطبوعات داشتن درد، غم و همه کوشیش شان بر این بودند که چگونه زنده بمانند.
مردم ما مخصوصاً جوانان که وضعیت گذشته را درک نکردند باید در خدمت کتابهای زنده و تاریخ گویا که عبارت از مردان ریش سفید شصت تا نودساله باشند بروند داستان زندگی کردن مردم خود را بشنوند و آنگه اشک درد و مظلومیت بریزند و بدانند که چرا دیگران از مادران شان جنرال متولد می شده است واز هیچ مادرمردم ما حتا یک تورن متولد نمی شده است مردم ما روزهای سیاهی چون زهر را سپری کرده اند تحول عظیم در جهان رخ داد که نقطه آّغازین زندگی سبز مردم ما با برخورد طیارات مسافربری در برج دوقلو نیویورک از پس ابرهای سیاه جهل تعصب طلوع نمود.
با برچیده شدن آخرین پایگاهای حکومت سیاه توسط نیروهای متحد علیه تروریزم برای اولین بار در تاریخ کشورسهم وکیل داشتن براساس انتخابات آزاد ، منصفانه ،مردمی و همه گانی در پارلمان ، حقی داشتن یک ولایت به عنوان ساکنین مستحق و حق تحصیل نمودن در تمام دانشکده های مورد علاقه شان به عنوان جوان تحصیل کرده در افغانستان مردم ما کسب نمودند، و مردم ما هم اکنون در مرحله طلای از تاریخ خود قرار داردند که باید ازاین شرایط استفاده لازم را برای ایجاد مراکز فرهنگی و رسانه های جمعی قابل قبول
همه گانی نمایند ما هیچ گونه انتقاد وسوال از بزرگان کذشته که با تمام رنجها و مصائیب زندگی کردند نداریم.و اما اکنون چه که شرائط برای ما و بزرگان ما آماده است و هیچ گونه مانع و سد وجود ندارند همه در ها بروی ما باز است.
چرا کار مطبوعات و رسانه در ولایت ما بی رونق و کمرنگ است؟
با توجه براینکه این ولایت با داشتن اشخاص صاحب قلم و صاحب اندیشه بسیار غنی است با مقایسه با ولایتهای دیگر اگر پیشقدم نباشیم قطعاً مسئول هستیم اما تا کنون چرا یک نشریه وزین یک رادیو و تلویزیون همگانی نداریم؟
خود یک جای نگران کننده برای نسل جوان ما است. متوجه کسانی میشود که در ولایت توانای ایجاد و حمایه انجمنهای فرهنگی و رسانهای جمعی را دارند. متاسفانه در طی سالهای که ولایت دایکندی تاسیس شد فرصت های زیادی طلای از دست ما رفت و بزرگان این ولایت هرگز به فکر ایجاد و حمایه مراکز فرهنگی و رسانه یی نبوده . بلکه در یک تقابل منفی باهم دیگر قرار گرفته حتا وضعیت فرهنگی و رسانه یی را هم تحت شعاع کشمکشهای مخرب که همانند چوب تر سوختند و هیچ سود نداد.و دود تلخ ضررش چشمان این مردم را کور نمود، منافع علیای عمومی را قربانی منافع خواسته های نا مشروع و فردی خود نموده و ضرر بر کتله فرهنگی و مردمی ولایت دایکندی وارد نمودند.
و اگر این همه مصارف پول برای بدست آوردن موقعیت شخصی و رگ گردن بلند کردن ها و برای تخریب و تخریش هم دیگر بکار رفته ، برای بهبودی وضعیت رسانه ها و انسجام جوانان دلسوز فرهنگی ولایت بکار گرفته میشد. ما یقیناً دارای بخشهای فرهنگی خوب و رسانه جمعی قابل قبول و نشریه های متعدد معتبر و وزین بودیم.
شرائط پیش آمده میطلبد که توانمندان عرصه های اقتصادی و سیاسی ولایت بیش از این تعلل وتو ام با تعمد را برای رشد رسانه در ولایت دایکندی تبدیل به یک تحرک مثبت برای منافع علیای مردم نمایند!.
برای جوانان فرهنگی ولایت زمینه کارهای فرهنگی، ایجاد نشریه های خوب و رسانه جمعی را فراهم نمایند تا باشد که مردم به یک از حقوق مسلم خود که بالای بزرکان دارند برسند فصلهای خزان، تقابل منفی گذشته تجربه خوب است برای همه گان که عبرت گیرند ودرکنارهم به آن روئیاهای همیشگی برسند بیش از ین تغافلی در این وضعیت رسانه در ولایت دایکندی گناهیست بزرگ یقین دارم دامن کلانهای ولایت را خواهند گرفت و جوانان بیدار فرهنگی ولایت این موضوع تغافلی را ضبط سینه و با آینده گان خواهند رسانید. عزیزالله "موحدی"
